Tentoonstelling ‘artikel 1 in beeld’ in Brugotta Hal Burg

Op 10 december vieren we 70 jaar Universele Verklaring van de Rechten van de Mens’.  

Negen fotografen brengen Artikel 1 van de Universele Rechten van de Mens in beeld: ‘Alle mensen worden vrij en gelijk in waardigheid en rechten geboren. Zij zijn begiftigd met verstand en geweten, en behoren zich jegens elkander in een geest van broederschap te gedragen.’

Deze tentoonstelling is een samenwerking tussen Amnesty International regio Gent en Volwassenen onderwijs Kisp.

Fotografen:

Barbara Joseph attendeert er met haar foto’s uit het Gents Forensisch Psychiatrisch Centrum op dat we ook de hand in eigen boezem moeten durven steken. België is al meermaals veroordeeld voor mensenrechtenschendingen vanwege de opsluiting van geïnterneerden in ongeschikte strafinrichtingen.

Bert van ’t Westende volgde de Vlaamse kapper Dirk, die een bijberoep heeft: in het weekend is Dirk travestie-entertainer Angelique. Hijkleedt zich dan als een diva en vermaakt de mensen met zijn kleurrijke optreden. Zijn wie of wat je bent,binnen het wettelijke toelaatbare, is een universeel recht.

Fayrooz Bouchaala stelt met haar foto’s de relevantie van het hoofddoekendebat in vraag. Enerzijds is er de druk van familie en vrienden om de hoofddoek al dan niet te dragen. Anderzijds ontneemt de maatschappij met het hoofddoekenverbod moslimvrouwen het recht om zichzelf te zijn en een eigen identiteit te ontwikkelen.

Jelle De Medts trok naar de sloppenwijken van Port Elizabeth, Zuid-Afrika. Ze fotografeerde er vrouwen die door de vader van hun kinderen in de steek gelaten werden en het alleen moeten redden. Vaak zijn ze ziek en hebben ze geen inkomen, noch toekomstplannen.

Leen Lancksweerdt wijst ons erop dat muziek een universele taal is. Vanuit de goeste om muziek te maken met iedereen die er zin in heeft, is de muziekgroep Goeste Majeur in de Brugse Poort te Gent ontstaan. Bij de kinderfanfare en de goestedoenders kunnen kinderen hun muzikale of expressieve danstalent ontplooien. 

Liroz Haim herinnert ons aan de essentie van het eerste artikel van het Mensenrechtenverdrag. Ze portretteerde een reeks figuren die symbool kunnen staan voor de hele mensheid. Ze turen naar de horizon, die de vrijheid en mogelijkheden van elk individu op deze aarde symboliseert.

Marleen Hiels pakt het metaforisch aan: een collage van schaduwen die geen ras, geslacht of leeftijd prijsgeven. Iedereen gelijk. Dieprood overheerst. De kleur leven en tot nader order ook van te veel dood.

Marlies Van Gelderboog zich in een zwart-witreeks over een onderwerp in een grijze zone: het   Artikel 1F van het Vluchtelingenverdrag, een onderdeel van de Conventie van Genève. 1F stelt dat mensen die een oorlogsmisdaad of een misdaad tegen de menselijkheid hebben gepleegd en vluchten naar het buitenland, geen asiel kunnen krijgen. Fair enough. Alleen wordt dat statuut noodgedwongen vaak op basis van vermoedens gegeven, waardoor dikwijls onschuldigen getroffen worden. Noem het collateral damage.

Naomi en Koba Ryckewaert stellen de beeldvorming rond de vluchtelingencrisis in vraag. Met hun reeks willen de zussen de menselijke, intieme kant van de crisis confronteren met de formele, politieke kant ervan. Ze stelden vast dat de echte oorzaken van de vluchtelingencrisis ons niet meer raakten op het moment dat migranten Europa begonnen te overspoelen.

​